یکی از زیباترین پدیده های عالم هستی ، هلال های متفاوت ماه در شب های مختلف می باشد : ماه گاهی چهره پنهان کرده و سپس به مرور نقاب از رخ برداشته و بدری تمام می شود و آنگاه دوباره به آرامی خود را قایم کرده و ناپدید می شود .ما گاهی نیمه تاریک، گاه نیمه روشن و در برخی شب ها، آن را به صورت هلال های باریک تا گسترده مشاهده می کنیم.
می دانیم به خاطر یکسان بودن مدت زمان حرکت وضعی و انتقالی ماه ، همواره نیمی از ماه روشن و نیمه دیگر تاریک است .اما به چه دلیل ، ما زمینی هاآن را به شکل های مختلف می بینیم ؟
پاسخ این است که نیمه های تاریک و روشن بر اساس وضعیت ماه و خورشید ثابت است ولی، از سطح زمین، زاویه دید تغییر می کند چون، ماه به دور زمین می گردد.
برای نمایش واقعیت تغییر زاویه دید، از یک سیب سرخ یا یک توپ یا هرجسم کروی می توان استفاده کرد. نیمی از این جسم را روشن و نیم دیگر را تیره می کنیم. آن را در فاصله های مساوی روی یک دایره نسبت به مرکز قرار می دهیم و در هر مرحله ( از A تا H )عکس می گیریم. برای جابجایی
دوربین، آن را فقط در مرکز دایره به دور خود می چرخانیم تا از محل جابه جا نشود.
همواره نیمی از ماه تاریک و نیمی از آن روشن است؛ پس چرا هر شب، شکل های مختلفی از آن را مشاهده می کنیم؟
چون ماه به دور زمین می گردد، زاویه دید ما هر شب نسبت به بخش روشن آن تغییر می کند. اگر ماه از خود نور داشت، هلال های مختلف تشکیل نمی داد.
آیا در موقعیت E، کل ماه را مشاهده می کنیم؟ این وضعیت با کدام شب ماه قمری منطبق است؟
ما در حالت E یا شب بدر که همزمان با شب چهاردهم ماه قمری است، کل ماه را مشاهده نمی کنیم، بلکه نیمی از آن را می بینیم.
در فیلم های زیر ، علت ایجاد هلال های متفاوت ماه را مشاهده می کنیم
